Głos Pacjenta Onkologicznego Nr 3/2018 (31)

18 „Głos Pacjenta Onkologicznego” nr 3, czerwiec 2018 Projekt realizowany ze środków PFRON Rehabilitacja Systemy rehabilitacji w Polsce Swoje systemy mają: KRUS i ZUS w ra- mach prewencji rentowej, NFZ w ramach ubezpieczenia zdrowotnego oraz PFRON w ramach rehabilitacji społecznej, kierują- cy osoby niepełnosprawne na tzw. turnusy rehabilitacyjne. Te wszystkie działania są nieskoordynowane i bardzo chaotyczne, a ponadto czas oczekiwania na nie jest bardzo długi i często niweczy skutki do- brze wykonanej operacji. W ten sposób marnujemy nasze środki i „produkuje- my” kolejnych rencistów oraz osoby z nie- pełnosprawnością . Ale do rzeczy. Kilka najważniejszych informacji o tych syste- mach. Rehabilitacja prowadzona przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) NFZ klasyfikuje rehabilitację ze względu na miejsce jej przeprowadzania: • w warunkach ambulatoryjnych; • w warunkach domowych; • w ośrodku lub oddziale dziennym; • w warunkach stacjonarnych. Mamy wiele jej odmian w zależności od schorzeń, jak: • rehabilitacja ogólnoustrojowa, • rehabilitacja neurologiczna, • rehabilitacja dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego, • rehabilitacja osób z dysfunkcją narządu słuchu i mowy, • rehabilitacja osób z dysfunkcją narządu wzroku, • rehabilitacja kardiologiczna lub kardio- logiczna telerehabilitacji hybrydowej, • rehabilitacja pulmonologiczna. Leczenie uzdrowiskowe Oddzielną kwestią jest korzystanie z le- czenia uzdrowiskowego, które z zasady jest dopełnieniem leczenia szpitalnego lub am- bulatoryjnego. Skierowanie wydaje lekarz ubezpieczenia zdrowotnego biorąc pod uwagę stan zdrowia oraz wskazania i ewen- tualne przeciwwskazania. NFZ zastrzega, że na leczenie uzdrowiskowe mogą być kierowani jedynie pacjenci wystarczająco sprawni, aby odbyć podróż do uzdrowi- ska, samodzielni, zdolni do samoobsługi i korzystania z zabiegów leczniczych. Co ważne, istnieje katalog ogólnych i szczegółowych wskazań i przeciwwska- zań do leczenia uzdrowiskowego lub rehabilitacji uzdrowiskowej (określone są one w Rozporządzeniu Ministra Zdro- wia z dnia 5 stycznia 2012 roku w sprawie sposobu kierowania i kwalifikowania pa- cjentów do zakładów lecznictwa uzdrowi- skowego, Dz.U. 2012 poz. 14), ogólne to: • stan chorobowy, w którym leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitacja uzdro- wiskowa przy wykorzystaniu właściwo- ści naturalnych surowców leczniczych mogłyby spowodować pogorszenie stanu zdrowia pacjenta; • choroba zakaźna w fazie ostrej; • ciąża i połóg; • czynna choroba nowotworowa oraz okres przed upływem 5 lat w przypad- ku czerniaka złośliwego, białaczki, ziar- nicy złośliwej, chłoniaków złośliwych, raka nerki, a w przypadku innych no- wotworów złośliwych przed upływem 12 miesięcy od zakończenia leczenia operacyjnego, chemioterapii lub ra- dioterapii, z wyłączeniem leczenia hor- monalnego (nie dotyczy to raka krtani i raka piersi). Przeciwskazania dotyczące korzystania z leczenia uzdrowiskowego przez osoby chore na nowotwory zawarte w Rozporządzeniu są już nieaktualne w świetle najnowszej wiedzy medycznej. Jak podkreślają onkolodzy i specjaliści rehabilitacji, w przypadku pacjentów onkologicznych to lekarz prowadzący według indywidualnych zaleceń decyduje czy chory ma jakieś przeciwskazania do leczenia uzdrowiskowego. Zalecając leczenie uzdrowiskowe na skierowaniu lekarz wskazuje nie chorobę nowotworową, ale schorzenia towarzyszące i współistniejące. W tym wydaniu „Głosu Pacjenta Onkologicznego” Andrzej Piwowarski porusza problem dostępu do rehabilitacji, która jest złożonym i skomplikowanym procesem – medycznym, psychicznym i społecznym. W naszej rzeczywistości tak naprawdę zajmujemy się tylko jednym jego elementem, rehabilitacją leczniczą czy inaczej medyczną. Kolejnym elementem, który powoduje bałagan i zamieszanie to funkcjonowanie wielu różnych systemów, z których można korzystać. Czy ktoś nad nimi sprawuje kontrolę i dba o bezpieczeństwo oraz dobro pacjenta? To jest bardzo wątpliwe i trudne do ustalenia. POZNAJ SWOJE PRAWA Prawa pacjenta onkologicznego do rehabilitacji i leczenia uzdrowiskowego