Wyniki badań klinicznych u pacjentów onkologicznych - rak szyjki macicy, rak głowy i szyi, rak dróg żółciowych, rak płuca

Nowa nadzieja dla pacjentek z nawrotowym rakiem szyjki macicy:

W badaniu klinicznym 3 fazy EMPOWER-Cervical 1 oceniono skuteczność w pełni ludzkiego przeciwciała PD1 cemiplimabu w porównaniu do klasycznej chemioterapii w grupie chorych z nawrotowym rakiem szyjki macicy po wcześniejszym leczeniu chemioterapią opartej na pochodnych platyny. W badaniu wzięło udział 608 kobiet (randomizacja 1:1, 304 pacjentki zakwalifikowano do leczenia eksperymentalnego). Dawka cemiplimabu wynosiła 350 mg i była podawana w rytmie co 3 tygodnie drogą dożylną. Głównym punktem końcowym badania była ocena czasu przeżycia całkowitego, mediana wartości przeżycia całkowitego w grupie chorych leczonych cemiplimabem wyniosła 12 miesięcy wobec 8.5 miesiąca w grupie pacjentek leczonych chemioterapią. Stwierdzono redukcję ryzyka zgonu o 31% w grupie pacjentek leczonych przeciwciałem PD1. Czas wolny do progresji choroby był także istotnie dłuższy w grupie leczonej eksperymentalnie co przełożyło się na redukcję ryzyka progresji o 25%. Wartości osiągnięte dla mediany przeżycia całkowitego oraz czasu wolnego do progresji wykazały znamienność statystyczną. Działania niepożądane terapii cemiplimabem były akceptowalne, natomiast poważniejsze toksyczności  (w stopniu 3 i 4) były częstsze w ramieniu ze standardową chemioterapią.

W związku z powyższymi wynikami Europejska Agencja Leków ( EMA ) zawnioskowała o rozszerzenie wskazań dla cemiplimabu (aktualne wskazania: rak kolczystokomórkowy i podstawnokomórkowy skóry, niedrobnokomórkowy rak płuca ).

Potwierdzona skuteczność pembrolizumabu u chorych z nieresekcyjnym, przerzutowym lub nawrotowym rakiem regionu głowy i szyi:

Opublikowane zaktualizowane dane z badania klinicznego 3 fazy KEYNOTE-048 oceniające skuteczność immunoterapii pembrolizumabem (przeciwciało monkolonalne anty PD-L1). W badaniu uczestniczyło 882 chorych leczonych w jednej z trzech grup z użyciem: pembrolizumabu w monoterapii, połączenia pembrolizumabu z chemioterapią lub cetuksymabu z chemioterapią. U chorych z wysoką ekspresją PD-L1 wyrażoną współczynnikiem CPS ≥ 20, korzyść z zastosowania samego pembrolizumabu w stosunku do schematu z cetuksymabem. Różnica w medianach przeżycia wyniosła prawie 4 miesiące. W populacji z niższą ekspresją, czyli z CPS ≥ 1, ta korzyść była już mniejsza i wyniosła 2 miesiące na korzyść pembrolizumabu. W opublikowanej aktualizacji badania wskazano, że po  prawie 4 letniej obserwacji od rozpoczęcia udziału w badaniu w ramieniu z pembrolizumabem w monoterapii nadal było aktywnie leczonych 20% procent chorych. W grupie leczonej pembrolizumabem w połączeniu z chemioterapią z wysoką ekspresją CPS ≥ 20 wskaźnik przeżycia wyniósł 30%. Redukcja ryzyka zgonu w grupie leczonej pembrolizumabem wyniosła około 40 procent.

Wyniki te dobitnie wskazują, że część chorych z wyjściowo niekorzystnie rokującą chorobą nowotworową regionu głowy i szyi mają  szansę na długoterminową odpowiedź na leczenie przy akceptowalnej toksyczności terapii.

Immunoterapia u chorych z rakiem dróg żółciowych – nowa opcja terapeutyczna:

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) w trybie priorytetowym zarejestrowała durwalumab w skojarzeniu z gemcytabiną i cisplatyną do leczenia dorosłych pacjentów z miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym rakiem dróg żółciowych. Skuteczność takiego skojarzenia oceniano w randomizowanym  badaniu TOPAZ-1 w którym uczestniczyło 685 pacjentów z potwierdzonym histologicznie, miejscowo zaawansowanym nieoperacyjnym lub uogólnionym rakiem dróg żółciowych, którzy nie otrzymywali wcześniej leczenia systemowego z powodu zaawansowanej choroby. Pacjentów przydzielano losowo w stosunku 1:1 do grupy eksperymentalnej otrzymującej: durwalumab 1500 mg w dniu 1.  oraz chemioterapię w dniach 1. i 8. W każdym 21-dniowym cyklu do 8 cykli; a następnie durwalumab co 4 tygodnie lub do grupy kontrolnej z  placebo w dniu 1.oOraz chemioterapię w dniach 1. i 8. każdego 21-dniowego cyklu do 8 cykli; a następnie placebo co 4 tygodnie. Podawanie durwalumabu lub placebo kontynuowano do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Głównym parametrem skuteczności był czas przeżycia całkowitego.

Wykazano statystycznie istotną poprawę  u chorych przydzielonych losowo do grupy otrzymującej durwalumab z chemioterapią w porównaniu z pacjentami przydzielonymi do grupy otrzymującej placebo z chemioterapią. Mediana OS wyniosła 12,8 miesiąca  oraz 11,5 miesiąca odpowiednio w grupie z durwalumabem i placebo, redukcja ryzyka zgonu w ramieniu eksperymentalnym wyniosła 20%.Całkowity odsetek odpowiedzi ocenianych przez badacza wyniósł 27% i 19% odpowiednio w grupie z durwalumabem i placebo. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi terapii durwalumabem były zmęczenie, nudności, zaparcia, zmniejszenie apetytu, wysypka , ból brzucha i gorączka.

Terapia celowana w ramach leczenia uzupełniającego raka płuca:

Aktualizacja wyników dużego badania klinicznego 3 fazy ADAURA potwierdziła skuteczność i dobry profil bezpieczeństwa terapii ozymertynibem u chorych po radykalnym leczeniu chirurgicznym z powodu  gruczołowego raka płuca i obecnością mutacji aktywującej w genie EGFR niepoddanych wcześniej leczeniu przedoperacyjnemu. Potwierdzono, że utrzymuje się znamienna różnica pomiędzy leczeniem uzupełniającym ozymertynibem a placebo – wykazano w redukcje ryzyka nawrotu choroby nowotworowej  o 77 proc. (!!) w przypadku zastosowania ozymertynibu. Lek celowany w terapii uzupełniającej redukuje także ryzyko przerzutów do mózgu, a jego działania uboczne ograniczały się głównie do akceptowalnych toksyczności w stopniu pierwszym. Zarówno pacjenci, którzy otrzymywali chemioterapię uzupełniającą jak i chorzy którzy jej nie otrzymywali, odnosili znamienną statystycznie  korzyść z zastosowania ozymertynibu. Dawka ozymertynibu wynosiła 80 mg, przyjmowana raz na dobę przez okres 3 lat.