Wpływ chemio- i radioterapii na skórę
2019-08-27
Warto wiedzieć, co dzieje się ze skórą i jej przydatkami – włosami, rzęsami i paznokciami – w trakcie chemio- i radioterapii, by świadomie zareagować na objawy. Na pytania dotyczące skutków ubocznych tego leczenia odpowiada Dorota Jaśkiewicz-Nyckowska, lekarz w trakcie specjalizacji z zakresu dermatologii i wenerologii. Od 2011 roku pracuje na Oddziale Dermatologii Szpitala Copernicus w Gdańsku. Jest doktorantką w Klinice Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Współpracuje z Kliniką Chirurgii Onkologicznej Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.
Czym wyróżnia się skóra spośród ludzkich narządów?
Skóra to jeden z największych (około 2 m2) i najcięższych (około 4 kg) narządów człowieka, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu. Posiada ona wyjątkową, złożoną budowę o samoodnawiającym się charakterze. Poza ogromnym znaczeniem dla funkcjonowania ludzkiego organizmu, skóra spełnia także ważne zadania estetyczne i komunikacyjne. Często postrzegana jest jako jeden z najważniejszych atrybutów urody. Jej unikalną cechą jest także to, że w wielu przypadkach jest ona odzwierciedleniem nieprawidłowego funkcjonowania oraz patologii narządów wewnętrznych.
Jak zbudowana jest skóra?
Skóra wykazuje budowę warstwową, składając się od zewnątrz z naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Naskórek jest wielowarstwową „pokrywą”, wykazującą właściwości samoodnawialne. Zawiera między innymi melanocyty, czyli komórki pigmentowe. Głębiej znajduje się skóra właściwa, zawierająca naczynia krwionośne, nerwy i inne struktury, a całość spoczywa na tkance podskórnej, wypełnionej tkankami łączną oraz tłuszczową. Ponadto, w obrębie skóry człowieka znajdują się tak zwane przydatki skóry, czyli włosy, paznokcie oraz gruczoły łojowe i potowe.
Jakie są najważniejsze funkcje skóry?
Skóra spełnia szereg funkcji niezbędnych do prawidłowego działania ludzkiego organizmu. Przede wszystkim pełni rolę bariery chroniącej narządy wewnętrzne i tkanki przed czynnikami mechanicznymi, chemicznymi, fizycznymi, a także biologicznymi, takimi jak bakterie, wirusy czy grzyby. Bierze również udział w procesach wydzielniczych i regulacji wodno-elektrolitowej. Skóra aktywnie uczestniczy w procesie termoregulacji poprzez aktywność naczyń oraz wydzielanie potu. Bierze udział ponadto w procesach odpornościowych, syntetycznych (szczególnie w wytwarzaniu witaminy D), a także jest bardzo ważnym narządem zmysłów umożliwiającym – poprzez zakończenia nerwowe – odczuwanie dotyku, temperatury i bólu.
Jaki wpływ na funkcjonowanie skóry ma chemioterapia i jakie objawy może zaobserwować pacjent poddany temu leczeniu?
Chemioterapia stanowi metodę systemowego leczenia nowotworów złośliwych za pomocą leków cytostatycznych. Są to preparaty zabijające szybko dzielące się komórki, stąd poza komórkami nowotworowymi zabijają również część komórek prawidłowych. Każdy, kto przeszedł to leczenie, wie jakie ma ono wyniszczające skutki dla całego organizmu. Te skutki uboczne można podzielić na wczesne oraz późne, mogące wystąpić nawet po latach od zakończenia leczenia. Dotyczą one wszystkich narządów człowieka, w tym skóry. Pacjenci bardzo często obserwują niekorzystny i dokuczliwy wpływ chemioterapii na skórę. Staje się ona przesuszona, zaczerwieniona, bywa że pojawia się dotkliwy stan zapalny z towarzyszącym mu złuszczaniem, obrzękami, a nawet obecnością pęknięć i nadżerek. Zmiany skórne lokalizują się też w obrębie powierzchni dłoniowej rąk i podeszwowej stóp. Opisywane są jako zespół „ręka stopa”, a towarzyszy im mrowienie, zaburzenia czucia, a także trudności przy prawidłowym poruszaniu się. Skóra podczas chemioterapii jest również podatna na zakażenia, zarówno bakteryjne jak i grzybicze. Występują także zmiany o charakterze trądzikowym. Suchość skóry powoduje duży dyskomfort, któremu towarzyszy bardzo często uporczywy świąd. W trakcie chemioterapii dożylnej u pacjentów z kruchością naczyń lub w przypadku wynaczynienia cytostatyku, mogą tworzyć się obszary hiperpigmentacji, a nawet martwicy na przebiegu naczyń. Patologiczne zmiany mogą dotyczyć także przydatków skóry. Płytka paznokciowa staje się krucha i łamliwa, włosy stają się cienkie i często dochodzi do ich całkowitej utraty.
Dla pacjentów w czasie chemioterapii najtrudniejsze do zaakceptowania są zmiany przydatków skóry – włosów, rzęs, paznokci. Czy każdy rodzaj chemioterapii powoduje wypadanie włosów, rzęs? Na jakim etapie terapii chemią można się ich spodziewać?
Problem wypadania włosów pojawia się podczas leczenia niektórymi cytostatykami. W trakcie terapii włosy mogą ulec przerzedzeniu, ścieńczeniu lub całkowitemu wypadnięciu. Może to wystąpić stopniowo lub nagle i dotyczyć wszystkich włosów całego ciała. Większość nowych, celowanych leków stosowanych podczas leczenia systemowego nie wpływa na stan włosów. Prawie wszystkie z cytotostatyków stosowanych w chemii standardowej niestety pogarszają ich kondycję. Wśród najczęściej podawanych leków na przykład Cyklofosfamidamid powoduje znaczne ścieńczenie włosów, bez całkowitej ich utraty, Fluorouracyl nie wpływa na utratę włosów, a Doksorubicyna powoduje ich ścieńczenie w pierwszych tygodniach terapii, a następnie całkowitą utratę. Niestety nie ma obecnie możliwości zapobiegania tym niepożądanym działaniom. Aby psychicznie przygotować się na to zdarzenie wielu pacjentów decyduje się na obcięcie włosów przed rozpoczęciem leczenia. Po około kilku tygodniach od zakończenia terapii dochodzi zazwyczaj do odrastania włosów.
Czy wypadanie włosów, rzęs z powodu chemioterapii występuje u wszystkich pacjentów, czy też zależy to od indywidualnych reakcji pacjenta na przyjmowane leki?
Działanie niepożądane pod postacią wypadania włosów i rzęs uzależnione jest przede wszystkim od rodzaju i dawki przyjmowanych cytostatyków. Odpowiedź organizmu na chemioterapię jest także cechą indywidualną i nigdy w stu procentach nie można jej przewidzieć. Czas utrzymywania się tych objawów również jest kwestią osobniczą, zależną od ogólnego stanu zdrowia i rodzaju zażywanych leków.
Jak – i czy w ogóle można – przygotować się, by zminimalizować wpływ chemioterapii na skórę?
Zamiast czekać na pojawienie się objawów skórnych w trakcie terapii można podjąć kroki w celu zminimalizowania problemów skórnych jeszcze przed rozpoczęciem leczenia. Takie działania można następnie kontynuować w trakcie terapii. Należy unikać długich, gorących kąpieli. Stosować delikatne, hipoalergiczne detergenty, regularnie stosować emolienty – także na noc – i nie zapominać o natłuszczaniu skóry dłoni po myciu. Bardzo dobre efekty można również uzyskać używając środków zawierających mocznik, które dostępne są w preparatach gotowych lub robionych w aptece. Niektóre leki stosowane w trakcie chemioterapii mogą powodować zwiększoną wrażliwość na słońce. W związku z tym wskazane jest stosowanie kremów z filtrem przeciwsłonecznym. Ogromnym problemem u pacjentów poddawanych chemioterapii jest także świąd skóry. W tym wypadku zastosowanie mogą znaleźć miejscowe preparaty sterydowe oraz znieczulające. W przypadku świądu utrudniającego zasypianie, niezbędne jest stosowanie sedatywnych leków doustnych.
Jakie są absolutne przeciwwskazania dotyczące skóry i jej przydatków w czasie chemioterapii?
Nie ma bezwzględnych przeciwskazań dotyczących pielęgnacji skóry i włosów podczas chemioterapii. Zaleca się postępowanie, którego celem jest łagodzenie dolegliwości i poprawa jakości życia. Wskazania te dotyczą doboru preparatów pielęgnacyjnych o delikatnej formule, pozbawionej działań drażniących. Sugeruje się pacjentom stosowanie kosmetyków o hipoalergicznej formule, bezzapachowych, pozbawionych konserwantów. Podobne wskazania dotyczą doboru odzieży, która nie powinna być uszyta z materiałów drażniących, ściśle przylegających do skóry. W trakcie codziennej pielęgnacji należy także unikać długich, gorących kąpieli, długotrwałego namaczania skóry. Wiele cytostatyków wykazuje również właściwości fotouwrażliwiające, stąd wskazane jest bezwzględne unikanie narażenia na promieniowanie UV, poprzez stosowanie filtrów przeciwsłonecznych oraz odzież ochronną. Z uwagi na towarzyszące powikłaniom skórnym zmiany ze strony śluzówek należy także przyjmować więcej płynów przed posiłkami, unikać suchej żywności, posiłków zbyt gorących lub zimnych, alkoholu i papierosów.
Co dzieje się ze skórą poddawaną radioterapii?
W trakcie radioterapii dochodzi do wystąpienia odczynów skórnych, będących konsekwencją przede wszystkim uszkodzenia naczyń oraz tkanki łącznej. Odczyny skórne mogą mieć charakter wczesny lub późny, gdy utrzymują się po upływie kilku miesięcy czy nawet lat od zakończenia leczenia. Wczesne reakcje skórne mogą pojawiać się już po kilku dniach od pierwszej dawki napromieniania. Przyjmują one charakter zaczerwienienia, suchości skóry z towarzyszącym świądem oraz powierzchownym złuszczeniem. Ta reakcja związana jest między innymi z obniżeniem aktywności gruczołów łojowych i potowych skóry. Rzadziej wczesne powikłania skórne przyjmują postać odczynów pęcherzowych i obrzęków. Zmiany te nie powodują trwałych uszkodzeń i ustępują po zakończeniu leczenia.
Radioterapia, a w szczególności brachyterapia to działanie bardzo precyzyjnie nakierowane na zmiany nowotworowe, ale czy promieniowanie ma także wpływ na pozostałą powierzchnię skóry?
Odczyny skórne występują głównie w obrębie obszarów objętych bezpośrednio naświetlaniami. Ważne jest, aby zgłaszać lekarzowi wystąpienie intensywnego rumienia, któremu towarzyszą dolegliwości bólowe, gdyż taki stan może wpłynąć na przełożenie kolejnej frakcji naświetlań, celem regeneracji skóry.
Jakim zabiegom nie można poddawać skóry – zwłaszcza w obrębie naświetlanych miejsc – i jakich środków używać w trakcie radioterapii?
Coraz więcej kobiet, po przebytym leczeniu przeciwnowotworowym, szuka rozwiązania specyficznych problemów skórnych w gabinetach dermatologicznych oraz kosmetycznych. Odpowiedni zabieg pielęgnacyjny należy dobierać bardzo indywidualnie, biorąc pod uwagę typ nowotworu, czas jak minął od zakończenia leczenia, stan ogólny pacjentki, a także takie czynniki jak palenie tytoniu, wcześniejsza pielęgnacja i kondycja skóry. Zastosowanie odnajdują wszelkie zabiegi o charakterze regenerującym, nawilżającym i łagodzącym świąd skóry. Odpowiednie nawilżanie skóry jest ważne przede wszystkim z uwagi na uszkodzenie funkcji gruczołów łojowych i potowych podczas terapii przeciwnowotworowej. Nie należy decydować się na zabiegi o inwazyjnym charakterze, o działaniu podrażniającym i uszkadzającym zewnętrzną warstwę ochronną skóry.
Czy w późniejszym okresie – po zakończeniu leczenia – chemio- i radioterapia mają wpływ na stan skóry?
Większość reakcji skórnych związanych z leczeniem przeciwnowotworowym powinna ustąpić w kilka tygodni po jego zakończeniu. Istnieją jednak powikłania skórne o tak zwanym późnym charakterze, które mogą się utrzymywać nawet w okresie miesięcy lub lat od zakończenia terapii. Przybierają one zazwyczaj postać zaburzeń pigmentacji (skóra ciemniejsza, obszary jaśniejszych plam), zwłóknienia, stwardnienia skóry oraz pojawienia się teleangiektazji, czyli widocznych poszerzeń drobnych naczyń krwionośnych. Znacznie rzadziej spotykane są powikłania o charakterze owrzodzeń oraz zwiększonej podatności na infekcje skórne. Powstawanie późnych odczynów skórnych związane jest ze zmniejszeniem populacji fibroblastów w skórze i produkcji przez nie cząsteczek kolagenu o nieregularnym układzie włókien, co klinicznie powoduje stwardnienie i zwłóknienie oraz bliznowacenie. Powstawanie bliznowców sprzyja zaburzeniom krążenia limfy i tworzeniu obrzęków, w konsekwencji zmianom troficznym i owrzodzeniom. Wszystkie powyższe objawy mogą mieć postać objawów nawrotowych, natomiast czasami przybierają postać zmian przewlekłych. Należy także pamiętać, że w obszarze napromienianej skóry może po latach od zakończenia leczenia dojść do rozwoju wtórnych nowotworów.
Rozmawiała Aleksandra Rudnicka
GPO 8/2014
Autor tekstu:
